A butaca aborda de maneira poética e optimista o tema do esquecemento como doenza tipo demencia ou alzhéimer que adoita instalarse nas mentes de persoas de certa idade.
A obra, parrindo da idea do vivir no presente desa personaxe que está esquecida -perdida do seu pasado e do seu futuro, tamén- achéganos a unha realidade que por veces nos amosa paz e outras anguria; falicidade ou rabia. E xunto a ela imos do cómico ao escatolóxico pasando polo transcendente.
Na butaca tamén é un alegato -poético- a favor da vida vivida no presente. Ao fin e ao cabo, quen non pensou algunha vez que o esquecemento nos faría máis felices?
