conselleiro Machado era considerado unanimemente o sucesor á presidencia antes de que un, en principio insignificante, escándalo financiero, fixese á cidadanía cuestionar a súa honradez. Era un político hábil. A súa escasa intelixencia compensábaa cunha astucia parangonable á dun Richelieu trasmontano, cimarrón, canalla. Malia o escándalo, sería presentado como número dous da APG, o partido no goberno, nas futuras listas electorais. Seguramente sería a derradeira lexislatura do vello presidente, o que significaba que o número dous collería o lema do poder antes de rematados os catro anos.
-¿Podemos contar contigo? -a pregunta de Aldana foi tan directa de xesto coma de palabra.
-Creo que si.
-Serás un infiltrado do Ministerio do Interior baixo as miñas ordes directas. Contarás coa nosa protección desde hoxe ata que isto remate. Por suposto, nunca captariamos un afeccionado se houbese algún tipo de risco, pero é algo co que sempre hai que contar.
-Entendo…”.
