Horas e horas de hospital e corredores brancos. Vivir, nesas circunstancias, é unha paréntese de reclusión, unha referencia perpetua de dor e esgotamento. A morte en primeiro plano, ao fondo os camiños do ano 1994. Un libro de retorno e reflexión. Percorrido pola voz sutil da memoria até o silencio que tronza ese traxecto de testemuños e lembranzas.