Poemario gañador da XXVII edición do Premio de Poesía Avelina Valladares. Obra que destaca polo realismo cromático, clasicismo do íntimo e cotiá e o hopperismo, nun neoloxismo cando menos curioso do que o xurado que outorgou o galardón tamén enxalzou o seu simbolismo metafórico no que se atopa unha acentuación atinada, así como o uso do recurso da falta de artigo. Tamén destaca o último dos poemas da obra, que se presenta como un compendio no que a percepción xeral de todo o poemario é o misterio como estratexia poética.
