Este libro existe gracias á amizade do autor co seu amigo e poeta Celso Fernández Sanmartín, que, xuntando a nenos de a cinco e a vellos de a 100 nunha residencia de anciáns, tiveron a ben escribirlle e mandarlle debuxos de baleas. Durante unha semana estiveron alí, convivindo, e o autor tivo a sorte de presenciar o milagre.
Con eses debuxos e esas experiencias tenta escribir un libro que fora para todos: poemas de adultos para nenos e poemas de nenos para adultos coa intención de que a lectura fora conxunta, as explicacións e entendementos recíprocos, e de que as risas, se as houber, foran compartidas.
