SE ENVELLECEMOS XUNTOS SI ENVEJECEMOS JUNTOS CASTELLANO

SE ENVELLECEMOS XUNTOS SI ENVEJECEMOS JUNTOS CASTELLANO. POESIA ASTURIANO PORTUGUES FRANCES ARABE INGLES ALEMAN POLACO

Editorial:
GALEBOOK
Año de edición:
Materia
POESÍA GALEGA
ISBN:
978-84-940735-5-7
Páginas:
96
Encuadernación:
Rústica
Disponibilidad:
Disponible en 72h

15,50 €
Comprar

Se subo ata o teu berce
e me remonto polo anos
son neno contigo en celestes
mañás de balanzos e sinos,
préndome ao voo da túa saia
e esperto ao amor
nun mencer cheo de alas.

Mais, se envellecemos xuntos,
se desandamos o vieiro da vida
paso a paso,
mirarei nos teus ollos
o esvarar do tempo
norde como un barco.

Se envellecemos xuntos
e desfago a madeixa dos meus días
ao teu lado
fareime confidente
do teu camiño sen pegadas
do teu canto e do teu ánimo.

Compartirei o sal, o leito
e o abrazo,
saberei escuramente que o noso paso
polo mundo non é en balde.

Se envellecemos xuntos,
se te acompaño neste tránsito,
deixarei bolboretas lenes
nas túas pálpebras cansas,
escoitarei o repenicar da chuvia
nas xanelas da nenez,
sentirei a túa voz
esmorecerse en calma.

Bastarame para entendelo todo
o ollar confidente desa túa luz sen ansia.

[En voz baixa.
Ferrol: S. C. Valle-Inclán, 1997]

“se_envellecemos_xuntos” traducido a 17 lenguas e ilustrado por 10 artistas. Xulio Valcarcel celebra en este libro los 25 años de su poema. Sociedad de Cultura Valle Inclan. Coleccion Solester. Ferrol-2007.

Independientemente de la valoración literaria que se haga, “Se envellecemos xuntos” es el poema que más aceptación tuvo de los que Xulio López Valcárcel ha escrito.
“Adiós, amor, ya no envejeceremos juntos” son las palabras que están detrás de los versos. Corresponden a la novia de Arturo Ruíz, un chico que cayó abatido por las balas cuando reclamaba libertad en una calle de Madrid, en 1978. De inmediato me conmovió esa frase de despedida, la conciencia asumida de la pérdida, imposibilitados de vivir juntos, de “envellecer xuntos”.

Acabé la primera versión en invierno de ese año y al cabo de unos meses lo presenté a un certamen que se convocaba en Compostela. Pasó desapercibido y así permaneció por años hasta que alguien, mucho despues, lo leyó en unas bodas de oro.
Poco a poco, su lectura se fué haciendo habitual en las ceremonias nupciales, especialmente en las civiles.

Ahora ve la luz esta segunda edición con 19 traducciones del romántico poema. pero sin duda, la gran novedad es la plástica de Xurxo Gómez-Chao, con las hermosas imágenes que acompañan los textos.
El tono grave y pausado del poema se ve así compensado con la delicada belleza de las ilustraciones. Que lo disfruten.
X.L.V.

El autor
Lugo,1953. Traballa como Procurador dos tribunais na Coruña. Colaborador de xornais e revistas, formou parte do consello de redacción de Bonaval, Coordenadas e Luzes da Galiza. Premio Nacional de Poesía para menores de 25 anos en 1972, Premio Guimarâes en Portugal, gañador do Celso Emilio Ferreiro 1979 do Concello de Santiago por Víspera do día, Premio Antón Tovar 1993; Premio González Garcés e Premio da Crítica por Memoria de agosto (1993), (1979); Alba de auga sonámbula (1983); Solaina de ausencia (1987); Agosto (1990); Subida al ángel (1992); O sol entre os dedos (1993); Memoria de agosto (1993); En voz baixa. Quince anos de poesía (1979-1994) (1995); El volumen de la ausencia (1997), prólogo e selección de Luciano Rodríguez.
A obra de Xulio L. Valcárcel está parcialmente traducida a numerosos idiomas: castellano, catalán, francés, italiano, ruso, inglés...