Neste libro o autor asístese á primeira organización dus sistema do mundo e das cousas no ser dun rapaz, tal como escribe Ramón Otero Pedrayo no limiar: “Se este libro non fose dono doutras regalías, abondaría coa de levar a un da man, docemente, por cómaros de enredos, vieiros rechouchiantes de paxarada, horas encostadas cangadas de sono, deica o portón outaneiro (…) do seu tempo livián de deixar de ser neno”.
