REGUEIRA CEREIJO,MARÍA ROSARIO REGUEIRA CEREIJO
?Os emigrantes renunciamos a todo, á nosa vida, á nosa historia, ánosa cultura, mesmo á nosa familia? E para que? Para seguir sempresendo forza de traballo da que abusar e á quen negarlle dereitos? Ocaso é que, ó chegar, aprendemos a adaptarnos, a buscar asoportunidades debaixo das pedras, pero nesa busca, aínda para o casode que cheguemos a trunfar en maior ou menos medida, semprerenunciamos a mais do que gañamos porque rachamos co propio medio,crebamos a propia personalidade, mudamos a propia cultura??. Mariloliaprendeu esta lección na Suiza igual que antes a aprenderan outras eoutros na América, na Francia, en Bilbao ou en tantos e tantos sitiosós que migraron. Adamarli aprndeu, ademais, que o soño europeo podíaser un pesadelo cruel. As dúas aprenderon que a emigración, encalquera das súas formas, e sempre consecuencia dun mundo inxusto edun sistema opresor que trata ás persoas como mercadoríasdesvalorizadas. Nese momento pode ser que topes ca solidaridad
