" Chámome Felisa e, aínda que por fóra me vexas sorrindo e ata rir ás vesces -non en van me chamaban de nena 'Felisa a felís', co seseo noso de Carnota-, a procesión vai por dentro.
Cal é a miña historia? É complexa, moito, e pregúntome, cada día, canto tempo poderei seguir aturando, pero pode resumirse en tres simples palabras:
Vivo cun monstro".
A voz silenciada nace como un intento de dar visibilidade ao maltrato doméstico e de sensibilizar á sociedade. A violencia de xénero é un problema de todos...
