Descubrimos nesta ópera pirma unha reflexión sobre o estrañamento, o drama inmenso da separación e do desarraigamento, mais tamén unha alegación contra a dobrez e a falsidade que encarnan algunha dos personaxes da novela; todo relatado con eficaz instrumento dunha prosa directa e limpa e o emprego de recursos narrativos como a sucesión das pistas a modo de capítulos, as gravacións magnetofónicas e os diálogos vibrantes inzados de xiros e modismos da fala bonaerense.....
