O humor obríganos e preguntarnos, o cómico non.
Só o humor ten a posibilidade de provocar a risa a través da dor, e, deste xeito, interróganos de maneira diferente a como o faría a traxedia sobre a morte, a calamidade e a inxustiza. Esta é a risa que atravesa a obra dramática de Blanco Amor, coa clara intención de interrogarnos, de nos esporear, en ocasións desde un punto de vista máis amable, noutras, desde a provocación máis absoluta.
Rir e provocar. Obra teatral, recolle as pezas de Farsas para títeres, Teatro pra a xente e o Proceso en Jacobusland, onde Blanco Amor apañou en gavelas a linguaxe popular e procurou nos arrabaldes da lingua o escintileo dunha verdade que sabe a medias.
